Weetst du daut doa Wäa es waut aules omweet von die? Jesus, Gottes Sän weet aules waut du jeemols jedonen hast. Hee haft de Welt jemoakt un aules waut oppe Welt es. Hee weet de Vegonenheit, de Jäajenwuat un de Tookunft. Hee haft ne Leew fa die un kjeem no dise Welt om die to raden von diene Sinden. Hee haft een Plon fa dien Läwen toom die Freid brinjen.
Een Dach aus Jesus met siene Frind toop waundad, kjeem hee no een Darp en Samaria. Jesus saut oppem Borm om sikj to vereiwen wiel siene Frind to Darp jinjen om Äten to kjeepen.
Aus Jesus doa saut, kjeem doa ne Fru om Wota to schapen vom Borm. Jesus fruach ar, „Kaust du mie Wota jäwen toom drinkjen?“
Gaunse Takjst von: De Auntwuat fa die
De Fru wundat sikj, un fruach, „Du frajchst mie no Wota? Weets du nicht daut ekj ne samaritische Fru sie un de Juden haben doch nuscht met ons to doonen?“
Leise auntwuad Jesus, „Wan du werkjlich Gott kjanst, un wist wäa met die hia räden deit, dan wurscht du mie no Läwenswota jefroacht haben. Ekj wudd die jieren jejäft haben.“
De Fru kjikjt Am vewundat aun un säd, „Har, de Borm es deep. Du hast nuscht toom met schapen. Woo wurscht du kjennen dit Läwenswota schapen?“
Jesus auntwuad wada, „Dee waut von disem Borm drinkjen, dän darscht boolt wada. Oba wan du von daut Wota drinkjen deist waut ekj jäwen kaun, dan woat die niemols wada darschten.“
„Har,“ säd de Fru, „Jeff mie soon Wota daut ekj niemols mea darschtich woa, un uk nich emma wada Wota holen mott.“
„Go, roop dien Maun un komm wada trigj,“ säd Jesus.
„Ekj hab kjeen Maun,“ auntwuad see.
„Daut es woll soo,“ säd Jesus. „Du hast fief Mana jehaut, oba disen waut du nu hast es nich dien Maun.“
Woo weet dis Maun von mie om, wundat see. „Har, ekj see daut du een Profeet best. Ekj hab nu eene Froag fa die. Onse Menschen haben opp disen Boajch Gott aunjebät. Jie sajen daut Jerusalem es de rajchte Städ toom Gott aunbäden.“
Dan säd Jesus, „Daut es nich soo wichtich wua wie Am aunbäden; vondoag kjennen de woarhauftje Aunbäda däm himlischa Voda em Jeist un enne Woarheit aunbäden.“
„Ekj weet daut de Messias woat komen, waut Christus jenant woat,“ säd see, „un wan Hee kjemt, woat Hee ons daut aula kloa moaken.“
Dan säd Jesus dietlich, „Ekj sie de Christus.“
Dan leet see äaren Wotakruck doa stonen un jinkj trigj no de Staut. „Komt,“ roopt see, „komt met mie met un seet een Maun dee mie aules jesajcht haft waut ekj jee jedonen hab. Es dit nich de Christus?“
De Menschen jinjen dan rut ut de Staut om Jesus to trafen. Väle jleewden daut Hee de Christus wia, de Heilant, wiels Hee aules omwist von an. Dise Jeschicht jeit em Evangelium Johanes 4,3-42 to läsen.
Jesus weet om aules om von ons, daut Goode jrodsoo goot aus daut Schlajchte. Wie wudden jleichen de schlajchte Dinja von onse Läwes von Jesus to vestäakjen, oba wie kjennen nich. Hee es jekomen ons to veschoonen von de Strof waut wie vedeent haben fa daut Orrajcht waut wie jedonen haben. Hee kaun daut schwoare Jefeel von ons Hoat wajchnämen, un ons Fräd jäwen. Hee storf fa ons soo daut Hee onse Sind wajchnämen kunn, un Hee muak daut mäajlich ons ne himlische Heimat to jäwen wan wie stoawen.
Jesus es de Auntwuat fa aul daut waut die fält, un uk fa aul diene Froagen. Hee well dien Frint sennen. Hee well uk de Ladichkjeit en dien Hoat oppfellen. Hee kaun diene Forcht un diene Onsechaheit vetuschen met Fräd un Ru.
Jesus sajcht, „Komt aula no mie . . . un ekj woa junt Ru jäwen“ (Matäus 11,28). Bäd blooss to Am, un froag Am en dien Hoat un Läwen nenn to komen. Soo aus du disen grooten Gott em Gloowen aun nemst, soo trakjt Hee uk en dien Hoat nenn. Siene Noheit jeft die ne Freid. Hee jeft uk Krauft un Zwakj fa dien Läwen. Hee woat diene Auntwuat sennen!
Jesus sajcht ons daut de Himmelsdäa woat nich op sennen fa dee waut nich wadajebuaren sent. Doawäajen froag wie: Frint, best du wadajebuaren? Kjoakjen Jliet, best du wadajebuaren? Wan nich, dan best du noch veloaren. Wiels Jesus sajcht: „Wäa nich noch eemol jebuaren es, kaun Gott sien Rikj nich seenen” (Johanes 3,3).
Du muchst froagen: „Waut es wadajebuaren sennen?“ En dise Tiet es väl Misvestentnis äwa de niee Jeburt. Daut es nich de Doop, wiels atelje wieren jedeept oba nich wadajebuaren (Aposteljeschicht 8,18-25). Daut es nich sikj eene Jemeent aunschluten, wiels atelje hauden sikj jeheem nenjeschlikjt (Galata 2,4). Daut es nich aum Owentmol deel nämen, wiels atelje neemen onwirdich deel un daut brocht an Vedaumniss (1. Korinta 11,29). Daut es nich blooss een vebätren, ooda vesieekjen bäta to läwen, „wiels ekj saj junt, väle woaren vesieekjen nenn to komen, un woaren nich kjennen“ (Lukas 13,24). Daut es nich bäden, wiels Jesus sajcht „Dit Volkj ieet mie met de Leppen, oba äa Hoat es wiet auf von mie“ (Matäus 15,8).
Jeemaunt mucht sajen, wan ekj vesieekjt to doonen waut ekj kaun, de Oame to jäwen, de Kranke to besieekjen, un jieda Dach soo schmock to sennen aus ekj kaun, dan sie ekj doch wadajebuaren (Matäus 25,41-45). Nä, wie kjennen nich sennen waut wie nich sent: „Wäa fleeschlich jesonnen es, dee es fientlich jäajen Gott, wiels daut Fleesch nich Gott unjadon es, un uk nich kunn, wan daut uk noch wull“ (Reema 8,7). Wie motten eene Endaniss em Hoat haben. Gott sajcht derch een Profeet, „Un ekj woa junt een nieet Hoat jäwen“ (Hesekiel 36,26).
„Waut es dan eene niee Jeburt?“ Eene niee Jeburt besteit doarenn wan daut Hoat sikj von fa sikj selfst läwen veendat to een Läwen fa Gott. Dit kjemt wan wie een Schultjefeel fa onsen sindjen Tostaund haben, un wie em Gloowen no Jesus om Vejäwunk kjikjen. Wan een Kjint jebuaren woat, dan kjemt een nieet Läwen verendach, eene niee Persoon em Fleesch. Grod soo wan wie wadajebuaren sent, kjemt een nieet Läwen en Jesus Christus em Jeist äwadäl. Doawäajen woat daut eene niee Jeburt jenant—een nieet Läwen en Jesus Christus. „De Har vetrakjt sien Vespräakjen nich too lang, soo aus eenje meenen. Hee haft bloos Jedult met junt, wiels hee well, daut aulemaun sikj oppmoaken saul, un daut kjeena veloaren jeit“ (2. Petrus 3,9).
Gaunse Takjst von: Jie Motten Wadajebuaren Sennen
„Wanea kaun ekj wadajebuaren woaren?” De Heilje Schreft sajcht, „Vondoag, wan jie siene Stemm hieren woaren“ (Hebräa 3,7). Daut meent irjent een Ella, irjent eene Tiet, irjent een Plauz, wanemma du daut roopen hieescht kaust du auntwuaten, un kaust em Jeist wadajebuaren woaren.
“Woo lang nemt daut dan? Mott ekj nich doa nenn waussen?” Nä, wie woaren em Gottesrikj nenn jebuaren, un daut moakt ons Kjinja un Oawen. „Sent wie oba Kjinja, dan sent wie uk Gott siene Oawen un Christus siene Metoawen“ (Reema 8,17). Dit kaun en de Moment passieren wan du aules han jejäft hast un no Jesus om Vejäwunk kjemst.
„Woo un wanea kjrie wie daut?” Gott, de em Hoat nenkjikjt , sitt dien opprechtjet Velangen. Hee Kjemt no die met de Krauft vom Heiljen Jeist un jeft die eenen rajchten Jeist (Psalmen 51,10). Soo woascht du Wadajebuaren—eene niee Kjreatua en Christus Jesus derchem Gloowen aun Am (2. Korinta 5,17).
Tolatst: „Woo kaun ekj weeten daut ekj wadajebuaren sie?” En Reema 8,1-10 lieet Paulus soo: „Wan oba irjentwäa nich Christus sienen Jeist haft, dee es dan uk nich eena von de sienje.“ De Bibel lieet daut de Veloarne sent doot en äare Sind, vedaumt, un haben een beeset Jewessen. Dee sent fleeschlich jesonnen, onen Hopninj, onjehuarsom, un onen Gott en ne Welt. Oba, een wadajebuaren Christ es een Kjint Gottes, läwendich en Christus, jerat, onen Vedaumniss, un haft een goodet Jewessen. Hee es uk jeistlich jesonnen, met dän Heiljen Jeist un Gloowen oppjefelt, un haft de Hopninj vom eewjet Läwen. Siene Sind es met Jesus Christus sien Bloot aufjelascht. Sien Hoat es met Leew un de Fräd Gottes oppjefelt, de Fräd waut wiet äwa aules jeit waut Menschen vestonen kjennen. Hee jleicht, velangt, un haft de Krauft, Gottes Wellen to doonen. Hee schazt de Hopninj waut doa bie daut Grauf vebie rieekjt, un de Vespräakjunk von een Heim em Himmel. Kunn irjentwäa soone Endaniss derchgonen un daut nich enwoaren? Woarschienlich nich, wiels „De Jeist selfst jeft onsen Jeist daut Zeichnis, daut wie Gott siene Kjinja sent“ (Reema 8,16).
Wan du noch nich dise Erfoarunk jehaut hast, dee doa de Seel soon Fräd un Freid brinjt, dan jeft die noch nich enne Ru, wiels du nemst daut nich wichtich jenuach met Gott un diene ieejne Seel. Du must doch wadajebuaren woaren.
En de Heilje Bibel läs wie: „Un ekj sach de Doodes, kjlien un groot, ver Gott un dän Troon stonen, un doa worden Bieekja opjemoakt. Dan wort noch een Buak opjemoakt, un daut wia daut Läwensbuak. Un de Doodes worden doano jerecht, waut en dee Bieekja von äare Woakjen jeschräwen stunt“ (Openboarunk 20,12). Dit es bewies daut Gott Räakjnunk helt.
Joshua Harris, een junga Maun von Maryland, USA, vebrocht ne jewesse Tiet en Puerto Rico. Eene Nacht haud hee een Droom. Hee feeld daut Gott am dän Droom jeef toom am denkjen halpen, daut hee Am ontru jewast wia. Dis Droom muak am aun Jesus Christus siene Krauft denkjen, waut dit Läwen endat derch sien Bloot. Wie wudden jleichen junt dit mettodeelen.
***
(DE STOW)
En de Tiet tweschen waka sennen un dreemen, befunk ekj mie en de Stow. Doa wieren kjeene Dinja to bemoaken buta eene Waunt wia gauns met een Schaup von Rejista Koaten oppjenomen. Daut wia soo aus de em Buakstua met Tietels von Schriewasch ooda Teemasch aunjejäft, no de Ordnunk vom Alfabeet. Oba dise Rejista, waut vonne Flua bat aum Bän rieekjten, un schienboa beid Wäajes onen Enj, hauden sea veschiedne Äwaschreften. Aus ekj noda no dise Waunt met Rejista kjeem, de ieeschta waut mie sea oppfaulent wia aus ekj de laus, wia: „Mejalen waut ekj jejleicht hab.“ Ekj muak de op un kjikjt de Koaten derch. Ekj muak oba schwind too, veschrocken daut mie jieda Nomen bekaunt wia dee doa oppjeschräwen wia.
Un dan, onen jesajcht to sennen, wist ekj krakjt wua ekj wia. Dise Stow onen Läwen met aul de Rejista wia een sea growa Kataloo Sisteem von mien ieejnet Läwen. Hia wieren miene Doten von jieda Moment, groot uk kjlien, gauns kloa oppjeschräwen, wiet bäta aus mien Jedajchnis behoolen kunn.
Gaunse Takjst von: De Stow
Een Jefeel von Wunda un Nieschia, met Grul toop, jinkj mie derch aus ekj een bät ziellooss de Rejista opmuak un kjikjt waut doa bennen wia. Atelje brochten Freid un een seetet Aunjedenkj met sikj, aundre wada deed mie leet un ne Schaund soo deep daut ekj äwa mien Schulla kjikjt om too seenen aus irjentwäa mie sach. Een Rejista haud de Äwaschreft „Frind“, eena ver däm säd „Frind waut ekj verot haud.“
De Äwaschreften wieren derchenaunda von dee jeweenelje Auldäachliche bat dee sea Sondaboare. „Bieekja waut ekj jeläst hab,“ „Läajes waut ekj jesajcht hab,“ „Wua ekj aundre jetreest hab,“ „Domheiten äwa de waut ekj jelacht hab.“ Atelje wieren meist toom lachen woo krakjt de oppjeschräwen wieren. „Dinja waut ekj to miene Breeda jeschräajen hab.“ Aundre wada kunn ekj nich äwa lachen. „Dinja waut ekj opp stelles jäajen miene Elren jefuschelt hab.“ Ekj kunn nich opphieren mie äwa dän Enhault to wundren. Väle hauden väl mea Koaten aus ekj opp jeräakjent haud. Aundre wada hauden weinja aus ekj jehopt haud.
Ekj must mie eefach wundren woo väl en mien Läwen passieet wia. Wia daut äwahaupt mäajlich daut ekj en miene twintich Joa de Tiet jehaut haud, jieda eene von dise dusende, un kunn sennen millionen, Koaten opptoschriewen? Doch, jieda Koat bewees de Woarheit. Jieda Koat haud miene ieejne Hauntschreft. Jieda Koat haud miene Unjaschreft.
Aus ekj dän Rejista, waut doa met „Leeda waut ekj toojehorcht hab,“ betieekjend wia, rut trock, scheen daut soo aus wan de Rejista blos jrata wort, toom dee Koaten aula to hoolen. De Koaten wieren faust toop jepakt; de Rieej haud von twee bat dree Meeta noch kjeen Enj. Ekj muak blooss too un schämd mie, nich soo sea äwa dän Wieet von de Musikj oba dolla äwa de väl Tiet woat ekj wist waut ekj doamet vebrocht haud.
Aus ekj bat däm Rejista kjeem dee doa säd „Onreine Jedanken“ dan feeld ekj ne Kold derch mien Kjarpa gonen. Ekj trock dän blooss een Zoll rut, onwellich to seenen woo groot de wia. Ekj neem eene Koat rut. Mie scheddad daut, soo krakjt aus daut doa aula beschräwen wia. Ekj feeld ennalich krank doaraun to denkjen, daut doa soon Moment beschräwen wia.
Onverhofs feeld ekj een Oaja meist soo aus een Tia. Een Dinkj neem de Äwahaunt en miene Jedanken. „Oba kjeen Mensch sull jeemols dise Koaten seenen! Ekj mott dee venichten.“ Met een errsennja Bos reet ekj dän Rejista rut. Woo groot de wia, wia nu eendoont. Ekj must dän utriemen un de Koaten vebrennen. Oba aus ekj dän Rejista opp een enj tohoolen haud un aunfunk dän oppe Flua nopp to knaulen, kunn ekj nich eene Koat looss stuksen. Ekj wort wuttich un reet eene Koat rut, oba aus ekj de proowd tweitorieten, wia dee soo hoat aus Stol.
Vespält un gauns halplooss, schoof ekj dän Rejista wada trigj nenn. Ekj länd mien Kopp jäajen de Waunt, un bejaumad mie selfst. Un dan sach ekj daut. De Äwaschreft „Menschen met dän ekj daut Evangelium metjedeelt hab.“ Dee Jräp wia blanka aus de aundre, niea, weinich jebrukt. Ekj trock aun de Jräp un ne kjliene Doos, weinja aus dree Zoll lank, foll en miene Henj nenn. Ekj kunn de Koaten doa bennen opp eene Haunt talen.
Un dan kjeemen de Tronen. Ekj funk aun to hielen. Hekjren, soo deep daut dit wee deed, fungen en mien Buck aun un scheddaden derch mie. Ekj foll opp miene Kjneeen un hield. Ekj hield ut Schaund, ne äwaweltjende Schaund, äwa de gaunse Sach. De Rieejen von Rejista schwommen en miene met Tronen oppjefelde Uagen. Kjeena, uk kjeena sull jeemols von dise Stow omweeten. Ekj mott de tooschluten un dän Schlätel vestäakjen.
Oba dan, aus ekj de Tronen wajchwescht, sach ekj Am. Nä! Oba, nich Am. Nich hia. Oba, irjent sestwäm aus Jesus.
Ekj kjikjt halplooss too, aus Hee aunfunk dee Rejista op to moaken un dee Koaten to läsen. Ekj kunn daut nich uthoolen toom seenen waut Hee doaräwa docht. Un en dän Moment aus ekj mie bat doa kjrieech, Am auntokjikjen, sach ekj doa ne Trua deepa aus miene ieejne. Daut scheen soo Hee jinkj met fliet no de schlajchste Rejista. Wuarom must Hee jieda eene läsen?
Schliesslich dreid Hee sikj om un kjikjt no mie von de aundre Sied Stow. Hee kjikjt no mie met soon Metlieden en Siene Uagen. Oba dit wia een Metlieden waut mie nich oajad. Ekj honk mien Kopp, hilt miene Henj äwa mien Jesecht un hield wada. Hee kjeem no mie jegonen un läd siene Oarms rome mie. Hee haud väl kunt sajen. Oba Hee säd nuscht. Hee hield blooss met mie toop.
Dan stunt Hee opp un jinkj wada trigj no daut Rejista Schaup. Hee funk bie een Enj Stow aun, de Rejista rut to nämen, un eent bie eent, funk Hee aun opp jieda Koat sien Nomen äwa mienen to schriewen.
„Nä!“ schrieech ekj un rand no Am. Aules waut ekj kunn sajen wia „Nä, nä,“ aus ekj de Koat von Am wajchneem. Sien Nomen sull nich opp dise Koaten sennen. Oba hia wia daut, en soone utjetieekjende un läwendje dunkel Root, jeschräwen. Jesus sien Nomen bedakjt mienen. Daut wia met sien Bloot jeschräwen.
Natjes naum Hee de Koat trigj. Met een frinteljet oba truajet Jesecht bleef Hee biem schriewen. Ekj jleew ekj woa daut niemols vestonen kjennen, woo schwind Hee daut aula deed, oba daut feeld sikj no een Uagenblekj, dan schoof Hee de latsta Rejista trigj nenn, un kjeem wada bie mie stonen. Hee läd siene Haunt opp mien Schulla un säd, „Daut es foadich.“
Ekj stunt opp un Hee leid mie ut de Stow rut. Doa wia kjeen Schlot aune Däa. Doa wieren noch mea Koaten fa mie to schriewen.
***
Hast du jeemols jewundat woo Gott aun dien Läwen naun kjikjt? Jesus sajcht ons, „aum Jerechtsdach woat de Mensch Räakjenschoft jäwen fa jieda onnitzeljet Wuat, daut hee jerät haft“ (Matäus 12,36). Wan wie opprechtich von ons selfst denkjen, mott wie met Trua un Beschoden toostonen, daut wie met onse Jedanken en Woakjen vefält haben. Wie woaren uk met Schaund root woaren, waut wie fa Jedanken jehaut haben un waut wie em Jeheemen jedonen haben. De Bibel sajcht en Reema 2,16 daut „Christus Jesus aule jeheeme Jedanken em Menschenhoat rechten woat.“ De Apostel Petrus prädicht: ‚Dan droacht nu leet un bekjieet junt,‘ „daut junt de Sinden vejäft woaren, soo daut vom Harn eene fresche Beläwungstiet äwa junt komen kaun“ (Aposteljeschicht 3,19). Haft Jesus diene Sinden utjestrikjt, ooda ploagen dee die vondoag noch emma?
Wurscht du jleichen frie jesat too sennen? Doonen de Jedanken un de Doten von de Vegonenheit die noch emma dol drekjen? Onse Sinden sent eene groote Jewicht opp onse Hoaten un Läwes. „Wan wie sajen, wie haben kjeene Sind, dan lieej wie ons selfst waut väa un haben de Woarheit nich en ons“ (1. Johanes 1,8). „De Loon dän de Sind tolt es de Doot; Gott oba schenkjt daut eewje Läwen en Christus Jesus, onsen Harn“ (Reema 6,23).
Jesus deit Vejäwunk aunbeeden. Hee kjeem no dise Ieed un haft sien Bloot fa aule Sinda vegoten. De Plon, Seelich to woaren, es nu foadich. Wurscht du jleichen frie to woaren? „Doawäajen, wan de Sän junt frie moakt, sent jie werkjlich frie“ (Johanes 8,36). (Psalmen 51) Komm nu no Jesus! Doo die doch omkjieren un bekjan diene Sinden. „Wan wie onse Sinden bekjanen, dan es hee tru un jerajcht, un vejeft ons de Sinden un reinicht ons von aule Ojjerajchtichkjeit“ (1. Johanes 1,9). Sat dien Vetruen opp Jesus daut Hee die no een tofrädstalendet Läwen met Am leiden woat. Hee waut die met de rajchte Leidunk fa dien Läwen jieda Dach vesorjen.
(Vom enjlischen äwasat fa Gospel Tract and Bible Society)
THE ROOM – Copyright 1995 New Attitudes/Joshua Harris.
