Best du ne frooe Persoon? Ooda vedoaft de Schult un Angst aul diene Freid? Du wurscht jleichen diene Schult aula loos to woaren, oba woo? Du muchst wundren, „Woa ekj jeemols wada froo kjennen sennen?“
Ekj hab goode Norecht fa die! Doa es Eena dee die halpen kaun, Dee die diene Sinden vejäwen kaun, un Dee die bliewende Freid kaun schenkjen. Sien Nomen es Jesus. Lot mie die von Am vetalen.
Gott es Deejanja, dee de Welt jemoakt haft. Hee haft uk aules jemoakt waut enne Welt es. Hee haft uk die un mie jemoakt.
Gaunse Takjst von: Een Heilant fa die
Gott es ons goot. Hee leeft een jiedrem dee enne Welt es. Siene Leew es soo groot daut Hee ons Jesus, Sien eensja Sän, no dise Welt jeschekjt haft. Aus Jesus en dise Welt wia, heeld Hee de kranke Menschen; Hee treest de Truaje. Hee muak de Blinje seenent. Hee lieed de Menschen väle Dinj. Wie läsen dit enne Bibel.
Jesus wull haben daut wie sien himlischa Voda siene groote Leew fa die un mie bäta vestonen kunnen. Hee vetald de foljende Jeschicht toom sien Voda siene groote Leew ons to openboaren.
Een Maun en eene jewesse Staut läwd een frooet Läwen met siene twee Säns toop. Hee docht aules jinkj zimlich goot. Een Dach kjeem de jinjsta Sän äwadäl met sien Jäajenstaunt un säd to am, „Ekj jleich daut hia Tus nich mea, ekj well mien ieejna Wajch gonen, un Tus veloten. Jeff mie nu mien Aufgoot.“ De Voda wia sea truarich doawäajen, oba hee jeef am sien Jelt un leet am gonen. Hee wundad aus hee sien Sän jeemols wada seenen wudd. Wuarom stald de Sän sikj soo jäajenaun?
De Sän waundad wiet von Tus un leet sikj daut scheen gonen met sien Jelt un siene Frind. Hee vekwosd sien Jelt un deed väle schlajchte Dinja. Hee docht hee haud sikj ne sea goode Tiet, bat eenmol haustich wia sien Jelt aula, un siene Frind veleeten am. Dan feeld hee sikj sea eensom un sea schuldich. Waut sull hee dan nu doonen?
Hee jinkj no een Foarma, un dee schekjt am siene Schwien to foodren. Am selfst wort nich jenuach jejäft toom äten. Am hungad soo sea hee wudd aul jieren von daut Schwien Fooda jejäten haben. Dan funk hee aun notodenkjen äwa aul de schlajchte Dinja waut hee jedonen haud, un woo schlajcht hee sien ieejna Voda behaundelt haud. Dan feeld hee sikj schlajchta un schlajchta.
Een Dach voll am daut bie woo leeftolich sien Voda emma jewast wia un woo goot hee daut Tus jehaut haud.
Hee docht sikj soo, „Kunn ekj oba doch noch trigj no Hus gonen no aul daut soo aus ekj jewast sie? Wudd mien Voda mie noch goot sennen? Ekj sie goanich mea wieet sien Sän to sennen. Ekj wudd aul jieren blooss een Oabeida sennen wan hee mie blooss trigj neem.“
Plazlich stunt hee op un jinkj no Hus opptoo. Hee wudd mol seenen aus sien Voda am noch goot wia.
De Voda bangd sikj no sien Sän von dän ieeschten Dach aun aus hee veleet. Hee wundad, „Woat de Sän noch jeemols trigj komen?“ Dan opp eenmol een Dach sach hee wäm von wiet auf oppkomen. „Kunn daut opp eenmol mien Sän sennen?“ Hee rand am met opne Oarms entjäajen un neem am wada opp. Hee säd, „Dis Sän wia veloaren un es wada jefungen.“
Wie sent aula soo jewast aus dis Sän; wie sent aula wajch jewaundat von ons himlischa Voda. Wie haben onse Jeläajenheiten nicht woa jenomen un väl goode Dinja vekwost waut Hee ons jejäft haft. Wie haben domme Dinja jedonen un ons jäajen Gott jestalt. Vondoag well ons himlischa Voda oba haben daut wie sellen trigj no Am komen. Hee luat no ons met opne Oarms.
Weet wie von de groote Leew om, waut Jesus fa ons haft? No däm aus Hee dree Joa op dise Ieed jelieet haud, leet Hee sikj von beese Menschen aum Kjriez noaglen. Hee erfua groote Weedoag un wia veschmäten un veacht aus Hee sien Läwen un Bloot jeef aus een Opfa fa de Sinden von de gaunse Welt.
Wan wie nom Voda komen, dan froag wie no Vejäwunk von onse Sinden. Wan Hee sitt daut ons onse Sinden leet sent, dan vejeft Hee ons, un wauscht ons rein met sien Bloot waut doafäa vegoten es. Waut von ne wundavolle Erfoarunk daut es. Jesus es dan ons Heilant jeworden. Soo woa wie wadajebuaren aus ne niee Persoon. Daut Läwen haft nu eene gauns niee Meenunk. Jesus haft onse Schult un Angst vetuscht met Fräd un Freid.
En de Heilje Bibel läs wie: „Un ekj sach de Doodes, kjlien un groot, ver Gott un dän Troon stonen, un doa worden Bieekja opjemoakt. Dan wort noch een Buak opjemoakt, un daut wia daut Läwensbuak. Un de Doodes worden doano jerecht, waut en dee Bieekja von äare Woakjen jeschräwen stunt“ (Openboarunk 20,12). Dit es bewies daut Gott Räakjnunk helt.
Joshua Harris, een junga Maun von Maryland, USA, vebrocht ne jewesse Tiet en Puerto Rico. Eene Nacht haud hee een Droom. Hee feeld daut Gott am dän Droom jeef toom am denkjen halpen, daut hee Am ontru jewast wia. Dis Droom muak am aun Jesus Christus siene Krauft denkjen, waut dit Läwen endat derch sien Bloot. Wie wudden jleichen junt dit mettodeelen.
***
(DE STOW)
En de Tiet tweschen waka sennen un dreemen, befunk ekj mie en de Stow. Doa wieren kjeene Dinja to bemoaken buta eene Waunt wia gauns met een Schaup von Rejista Koaten oppjenomen. Daut wia soo aus de em Buakstua met Tietels von Schriewasch ooda Teemasch aunjejäft, no de Ordnunk vom Alfabeet. Oba dise Rejista, waut vonne Flua bat aum Bän rieekjten, un schienboa beid Wäajes onen Enj, hauden sea veschiedne Äwaschreften. Aus ekj noda no dise Waunt met Rejista kjeem, de ieeschta waut mie sea oppfaulent wia aus ekj de laus, wia: „Mejalen waut ekj jejleicht hab.“ Ekj muak de op un kjikjt de Koaten derch. Ekj muak oba schwind too, veschrocken daut mie jieda Nomen bekaunt wia dee doa oppjeschräwen wia.
Un dan, onen jesajcht to sennen, wist ekj krakjt wua ekj wia. Dise Stow onen Läwen met aul de Rejista wia een sea growa Kataloo Sisteem von mien ieejnet Läwen. Hia wieren miene Doten von jieda Moment, groot uk kjlien, gauns kloa oppjeschräwen, wiet bäta aus mien Jedajchnis behoolen kunn.
Gaunse Takjst von: De Stow
Een Jefeel von Wunda un Nieschia, met Grul toop, jinkj mie derch aus ekj een bät ziellooss de Rejista opmuak un kjikjt waut doa bennen wia. Atelje brochten Freid un een seetet Aunjedenkj met sikj, aundre wada deed mie leet un ne Schaund soo deep daut ekj äwa mien Schulla kjikjt om too seenen aus irjentwäa mie sach. Een Rejista haud de Äwaschreft „Frind“, eena ver däm säd „Frind waut ekj verot haud.“
De Äwaschreften wieren derchenaunda von dee jeweenelje Auldäachliche bat dee sea Sondaboare. „Bieekja waut ekj jeläst hab,“ „Läajes waut ekj jesajcht hab,“ „Wua ekj aundre jetreest hab,“ „Domheiten äwa de waut ekj jelacht hab.“ Atelje wieren meist toom lachen woo krakjt de oppjeschräwen wieren. „Dinja waut ekj to miene Breeda jeschräajen hab.“ Aundre wada kunn ekj nich äwa lachen. „Dinja waut ekj opp stelles jäajen miene Elren jefuschelt hab.“ Ekj kunn nich opphieren mie äwa dän Enhault to wundren. Väle hauden väl mea Koaten aus ekj opp jeräakjent haud. Aundre wada hauden weinja aus ekj jehopt haud.
Ekj must mie eefach wundren woo väl en mien Läwen passieet wia. Wia daut äwahaupt mäajlich daut ekj en miene twintich Joa de Tiet jehaut haud, jieda eene von dise dusende, un kunn sennen millionen, Koaten opptoschriewen? Doch, jieda Koat bewees de Woarheit. Jieda Koat haud miene ieejne Hauntschreft. Jieda Koat haud miene Unjaschreft.
Aus ekj dän Rejista, waut doa met „Leeda waut ekj toojehorcht hab,“ betieekjend wia, rut trock, scheen daut soo aus wan de Rejista blos jrata wort, toom dee Koaten aula to hoolen. De Koaten wieren faust toop jepakt; de Rieej haud von twee bat dree Meeta noch kjeen Enj. Ekj muak blooss too un schämd mie, nich soo sea äwa dän Wieet von de Musikj oba dolla äwa de väl Tiet woat ekj wist waut ekj doamet vebrocht haud.
Aus ekj bat däm Rejista kjeem dee doa säd „Onreine Jedanken“ dan feeld ekj ne Kold derch mien Kjarpa gonen. Ekj trock dän blooss een Zoll rut, onwellich to seenen woo groot de wia. Ekj neem eene Koat rut. Mie scheddad daut, soo krakjt aus daut doa aula beschräwen wia. Ekj feeld ennalich krank doaraun to denkjen, daut doa soon Moment beschräwen wia.
Onverhofs feeld ekj een Oaja meist soo aus een Tia. Een Dinkj neem de Äwahaunt en miene Jedanken. „Oba kjeen Mensch sull jeemols dise Koaten seenen! Ekj mott dee venichten.“ Met een errsennja Bos reet ekj dän Rejista rut. Woo groot de wia, wia nu eendoont. Ekj must dän utriemen un de Koaten vebrennen. Oba aus ekj dän Rejista opp een enj tohoolen haud un aunfunk dän oppe Flua nopp to knaulen, kunn ekj nich eene Koat looss stuksen. Ekj wort wuttich un reet eene Koat rut, oba aus ekj de proowd tweitorieten, wia dee soo hoat aus Stol.
Vespält un gauns halplooss, schoof ekj dän Rejista wada trigj nenn. Ekj länd mien Kopp jäajen de Waunt, un bejaumad mie selfst. Un dan sach ekj daut. De Äwaschreft „Menschen met dän ekj daut Evangelium metjedeelt hab.“ Dee Jräp wia blanka aus de aundre, niea, weinich jebrukt. Ekj trock aun de Jräp un ne kjliene Doos, weinja aus dree Zoll lank, foll en miene Henj nenn. Ekj kunn de Koaten doa bennen opp eene Haunt talen.
Un dan kjeemen de Tronen. Ekj funk aun to hielen. Hekjren, soo deep daut dit wee deed, fungen en mien Buck aun un scheddaden derch mie. Ekj foll opp miene Kjneeen un hield. Ekj hield ut Schaund, ne äwaweltjende Schaund, äwa de gaunse Sach. De Rieejen von Rejista schwommen en miene met Tronen oppjefelde Uagen. Kjeena, uk kjeena sull jeemols von dise Stow omweeten. Ekj mott de tooschluten un dän Schlätel vestäakjen.
Oba dan, aus ekj de Tronen wajchwescht, sach ekj Am. Nä! Oba, nich Am. Nich hia. Oba, irjent sestwäm aus Jesus.
Ekj kjikjt halplooss too, aus Hee aunfunk dee Rejista op to moaken un dee Koaten to läsen. Ekj kunn daut nich uthoolen toom seenen waut Hee doaräwa docht. Un en dän Moment aus ekj mie bat doa kjrieech, Am auntokjikjen, sach ekj doa ne Trua deepa aus miene ieejne. Daut scheen soo Hee jinkj met fliet no de schlajchste Rejista. Wuarom must Hee jieda eene läsen?
Schliesslich dreid Hee sikj om un kjikjt no mie von de aundre Sied Stow. Hee kjikjt no mie met soon Metlieden en Siene Uagen. Oba dit wia een Metlieden waut mie nich oajad. Ekj honk mien Kopp, hilt miene Henj äwa mien Jesecht un hield wada. Hee kjeem no mie jegonen un läd siene Oarms rome mie. Hee haud väl kunt sajen. Oba Hee säd nuscht. Hee hield blooss met mie toop.
Dan stunt Hee opp un jinkj wada trigj no daut Rejista Schaup. Hee funk bie een Enj Stow aun, de Rejista rut to nämen, un eent bie eent, funk Hee aun opp jieda Koat sien Nomen äwa mienen to schriewen.
„Nä!“ schrieech ekj un rand no Am. Aules waut ekj kunn sajen wia „Nä, nä,“ aus ekj de Koat von Am wajchneem. Sien Nomen sull nich opp dise Koaten sennen. Oba hia wia daut, en soone utjetieekjende un läwendje dunkel Root, jeschräwen. Jesus sien Nomen bedakjt mienen. Daut wia met sien Bloot jeschräwen.
Natjes naum Hee de Koat trigj. Met een frinteljet oba truajet Jesecht bleef Hee biem schriewen. Ekj jleew ekj woa daut niemols vestonen kjennen, woo schwind Hee daut aula deed, oba daut feeld sikj no een Uagenblekj, dan schoof Hee de latsta Rejista trigj nenn, un kjeem wada bie mie stonen. Hee läd siene Haunt opp mien Schulla un säd, „Daut es foadich.“
Ekj stunt opp un Hee leid mie ut de Stow rut. Doa wia kjeen Schlot aune Däa. Doa wieren noch mea Koaten fa mie to schriewen.
***
Hast du jeemols jewundat woo Gott aun dien Läwen naun kjikjt? Jesus sajcht ons, „aum Jerechtsdach woat de Mensch Räakjenschoft jäwen fa jieda onnitzeljet Wuat, daut hee jerät haft“ (Matäus 12,36). Wan wie opprechtich von ons selfst denkjen, mott wie met Trua un Beschoden toostonen, daut wie met onse Jedanken en Woakjen vefält haben. Wie woaren uk met Schaund root woaren, waut wie fa Jedanken jehaut haben un waut wie em Jeheemen jedonen haben. De Bibel sajcht en Reema 2,16 daut „Christus Jesus aule jeheeme Jedanken em Menschenhoat rechten woat.“ De Apostel Petrus prädicht: ‚Dan droacht nu leet un bekjieet junt,‘ „daut junt de Sinden vejäft woaren, soo daut vom Harn eene fresche Beläwungstiet äwa junt komen kaun“ (Aposteljeschicht 3,19). Haft Jesus diene Sinden utjestrikjt, ooda ploagen dee die vondoag noch emma?
Wurscht du jleichen frie jesat too sennen? Doonen de Jedanken un de Doten von de Vegonenheit die noch emma dol drekjen? Onse Sinden sent eene groote Jewicht opp onse Hoaten un Läwes. „Wan wie sajen, wie haben kjeene Sind, dan lieej wie ons selfst waut väa un haben de Woarheit nich en ons“ (1. Johanes 1,8). „De Loon dän de Sind tolt es de Doot; Gott oba schenkjt daut eewje Läwen en Christus Jesus, onsen Harn“ (Reema 6,23).
Jesus deit Vejäwunk aunbeeden. Hee kjeem no dise Ieed un haft sien Bloot fa aule Sinda vegoten. De Plon, Seelich to woaren, es nu foadich. Wurscht du jleichen frie to woaren? „Doawäajen, wan de Sän junt frie moakt, sent jie werkjlich frie“ (Johanes 8,36). (Psalmen 51) Komm nu no Jesus! Doo die doch omkjieren un bekjan diene Sinden. „Wan wie onse Sinden bekjanen, dan es hee tru un jerajcht, un vejeft ons de Sinden un reinicht ons von aule Ojjerajchtichkjeit“ (1. Johanes 1,9). Sat dien Vetruen opp Jesus daut Hee die no een tofrädstalendet Läwen met Am leiden woat. Hee waut die met de rajchte Leidunk fa dien Läwen jieda Dach vesorjen.
(Vom enjlischen äwasat fa Gospel Tract and Bible Society)
THE ROOM – Copyright 1995 New Attitudes/Joshua Harris.
Ekj hab een Frint. Hee es de basta Frint waut ekj jeemols jehaut hab. Hee es soo leeftolich un tru daut mie daut sea jefaulen wudd, wan du Am uk kjanen wurscht. Sien Nomen es Jesus. Un daut wundascheene Dinkj es daut Hee uk jleichen wudd dien Frint to sennen.
Lot mie die emol von Am vetalen. Wie läsen dise Jeschicht en de Bibel. De Bibel es de Woarheit. Daut es Gott sien Wuat.
Gott es de Janja Dee de Welt jemoakt haft un aules waut doa bennen es. Hee es Har em Himmel un oppe Ieed. Hee jeft Läwen un Odem fa aules waut doa es.
Gaunse Takjst von: Een Frint fa Die
Jesus es Gott sien Sän. Gott schekjt Am vom Himmel no dise Ieed toom ons perseenelja Heilant to sennen. Gott leewd de Welt soo sea (daut meent Hee jleicht die un mie) daut Hee sien eensja Sän, Jesus schekjt, (fa onse Sind to stoawen) daut aul dee, dee aun Am jleewen, nich veloaren gonen, oba daut eewje Läwen haben. (Johanes 3,16)
Jesus kjeem no dise Ieed aus een kjlienet Bäbe. Sien Voda un Mutta oppe Ieed wieren Josef un Maria. Hee wort em Staul jebuaren un enne Kjrebb nenjelajcht.
Jesus woss met Josef un Maria opp un wia an jehuarsom. Hee haud Breeda un Sestren toom met spälen. Hee holp Josef aus een Holtoabeida.
Aus Jesus aus een Maun oppjewossen wia, lieed Hee de Menschen von sien Voda em Himmel. Hee wees an daut Gott an goot wia. Hee heeld de Kranke un treest de waut em Trubbel wieren. Hee wia de Kjinja äa Frint. Hee wol de Kjinja dicht bie Sikj haben. Hee haud Tiet fa an. De Kjinja jleichten Jesus un wullen uk bie Am sennen.
Eenje Menschen jleichten Jesus nich. See wieren aufjenstich äwa Am, un kunnen Am nich lieden. See stieden sikj soo sea äwa Am daut see Am wullen doot moaken. Een schrakjelja Dach muaken see Jesus doot aus see Am aum Kjriez noagelden. Jesus haud nuscht Orrajcht jedonen. Hee must en onse Städ stoawen wäajen du un ekj Orrajcht jedonen hauden.
Jesus siene Jeschicht hieet nicht bie sien Doot opp. Gott wuak Am vom Doot wada opp! Siene Nofolja sagen Am wada. Dan een Dach reisd Hee trigj nom Himmel.
Vondoag kaun Hee die seenen un hieren. Hee weet aules von die om, un sorcht fa die. Komm blooss no Am em Jebäd. Saj Am aul diene Trubbels. Hee es reed die to halpen. Du kaust dien Kopp neijen un to Am räden, irjentwanea, irjentwua.
Een dach woat Hee wada komen! Hee woat aul dee, dee aun Am jleeven, ne Hus nom Himmel nämen.
